Christelijke Wetenschapsbeoefening

De gemiddelde lezer heeft wellicht interesse in de hoofdlijnen van deze antropologische schema's; bijvoorbeeld om een indruk te verkrijgen over het verschil tussen de geest en de ziel.

Uitleg over het menselijke lichaam, het verstand, de ziel en de geest en hun interacties en daarom verschillen.

Antropologie van de persoonlijkheid, die uit het geweten, de wil en het hart bestaat.

Het hart van de menselijke persoonlijkheid, die uit het geheugen, taal en het bewustzijn bestaat.

Intra-aspectuele verbanden, dat zijn verbanden die zich bevinden tussen de binnen en buitenzijden van de 16 basale antropologische aspecten.

De volgende studie is voor de volhouders. Het gaat over de integratie van mijn ethische theologie en mijn theoretische antropologie.

Een nog verdergaande integratie en uitwerking van deze schematische studies is een hopeloze opgave, aangezien het niveau van complexiteit overweldigend is. Bedenk bijvoorbeeld dat de 32 aspecten 32 microcosmossen hebben van een diepgang van slechts de tweede graad (elk aspect heeft namelijk een microcosmos van alle de 32 antropologische aspecten met een totaal van 1024 subaspecten) met hun respektievelijke anticipaties en retrocipaties [bijvoorbeeld 'geloofskracht' is een microcosmisch aspect binnen de wetssfeer van het geloof--eerste graad--zijnde een retrocipatie van de tweede graad; het wijst terug naar de fysieke wetssfeer van natuurlijke kracht. En zo is het mechanische een tweede graads aspect binnen de empirische wetssfeer die terug verwijst naar het kinetische en daarom empirische beweging genoemd zou kunnen worden].

Maar als je zelfs nog dieper wil graven, dan zou je microcosmossen binnen microcosmossen in ogenschouw moeten nemen. En dat betekent dat je de 1024 subaspecten moet doorvoeren naar 32768 microcosmossen met in totaal 1.048.576 sub-subaspecten van de 3de graad (1024 × 32 × 32)!! (Bijvoorbeeld wanneer je het tweede graads aspect van groei--biologische beweging--combineert met het tweede graads aspect van geloofskracht, dan bereik je het derde graads aspect van de groei van de kracht van het geloof. Je kan ook het laatste tweede graads aspect van geloofskracht combineren met het eerstegraads aspect van beweging om over de goede of verkeerde beweging van de kracht van iemands geloof te praten en dan heb je een ethisch oordeel over een derde graads sub-subaspect [derde graads verwijst naar het niveau van begrip]. En wanneer je het over de richting van de beweging of groei van de kracht van iemands geloof spreekt, dan heb je het over een vierde graads aspect; richting zelf een tweede graads aspect zijnde dat het kinetische met het perceptionele verbindt. Vandaar zou het perceptionele beweging, of een waarnemingsbeweging, genoemd kunnen worden; passief wanneer voorzien en actief wanneer waargenomen).

Ik ben er niet zeker van of men door zou moeten gaan met het vermenigvuldigen met 32. Misschien zou men door moeten gaan met tot de 2de macht te verheffen. Dan krijg je niet 32768 microcosmossen, maar 1.048.576 met over een biljoen sub-subaspecten van de 3de graad. Met andere woorden, heeft het 2de graads subaspect 'mechanisch' op zijn beurt 32 sub-subaspecten van de 3de graad, of 1024? Voor beide is iets te zeggen, afhankelijk van of men de 3de graads aspecten baseert op de originele 32 introverte en extraverte 1ste graads aspecten, of je ze baseert op de voorgaande 2de graads kaart.

En indien je de 32768 sub-subaspecten van deze 1024 microcosmossen zou willen integreren met mijn ethische thologie, dan zou je 327680 sub-subaspecten en sub-submisvattingen in kaart moeten brengen... Dit moge ons erop wijzen dat ware deugd spontaan is en uit een hart komt dat de Here Jezus lief heeft. In feite wijst Jezus ons erop dat tenzij wij als een klein kindje zijn, we het koninkrijk der hemelen niet in kunnen gaan. Voor een intellectueel als ik, is dat een hele opgave. Echter, wanneer men volwassen wordt in het geloof, verwacht de Here van je dat je geleerd van God wordt. Het is één ding om kinderlijk in het geloof te zijn, maar een ander en triest ding om een kinderachtige volwassene te zijn. Het is de christelijke kunst om deze twee dingen in balans te houden: aan de éne kant om een volwassen christen te worden en aan de andere kant om als een kind in het geloof te blijven.