De processie van de kwade drieëenheid: de donkere kant van de katholieke leer

De apostel Jacobus waarschuwde ons in het eerste hoofdstuk (verzen 14 en 15) dat wij verzocht worden door ons eigen verlangen en dat 'verlangen zwanger geworden zonde baart en zonde volbracht zijnde, dood als gevolg heeft'.

Natuurlijk sprak hij over de zondeval van het menselijke ras. Maar met evenredige rechtvaardigheid kunnen wij deze tekst op de val van satan toepassen! Hij verlangde ernaar de rivaal van God te zijn. Hij viel omdat hij opgezwollen was door zijn eigen glorie, zijnde de hoogste som der perfectie in de hemelse gewesten. Hoe heeft de bedekkende cherub zichzelf ontwijd door zichzelf opnieuw uit te vinden als de moordenaar en leugenaar vanaf het begin (Joh. 8)!

God ontstak een vuur dat uit zijn eigen midden voortkwam. (Ezech. 28.18) en dat vuur van zonde, die monsterachtige koorts der hel (geschapen in de eertse plaats voor de duivel en zijn engelen) zal uiteindelijk Lucifer tot as verteren.

Heeft de Schepper een fout begaan dan? Heeft Hij een defect gelaten in deze sublieme creatie en in Adam? Waarom praat de bijbel over uitverkoren engelen? Het moge duidelijk zijn dat satan en een derde van de sterren die hij verleidde, niet uitverkoren waren. Maar wie zijn wij om de Allerhoogste te betichten, in Denwelken geenszins duisternis aan te treffen is? Het was geen defect. De morgenster was de som der perfectie, de ware topsteen van Gods pyramide. Er bestond geen zweem van slecht ontwerp in hem die de prins van de duisternis werd, de god van deze 'eeuw', de draak en oude slang. Zijn geestelijke instrumenten en juwelen, waaruit hij bestaat, waren de Schepper waardig.

'Verlangen zwanger geworden zijnde' baarde de tweede onpersoonlijke kracht van de kwade drieënigheid: ZONDE. Zonde volbracht zijnde, bracht de derde onpersoonlijke kracht van de kwade drieënigheid voort: DOOD. Nu, de dood is de laatste vijand die Christus teniet zal doen en zal samen met de hades in de poel des vuurs geworpen worden.

Dit dan is de ware processie van het kwaad en die is 'gebabeliseerd' en valselijk toegepast op de Heilige Drieëenheid. Maar in de Godheid bestaan zulke logische momenten niet. God is waarlijk ÉÉN, niet één gemaakt. Toen Christus zei dat de Vader groter was dan Hij, sprak Hij als de Zoon des Mensen. Christus is geenszins een zogenaamd 'logisch moment' minder dan de Vader, noch is de Heilige Geest twee van zulke momenten verwijderd van de Vader. Er bestaan totaal geen logische momenten in de Godheid, maar net als de ruimtelijke dimensies van lengte, hoogte en breedte, vormen zij een onbreekbare eenheid. God is inderdaad één. De drie Personen van de drie-eenheid zijn totaal verheven boven de tijd en de idee van de processie van de drie Personen betekent eigenlijk dat God de Vader er alleen was in de eeuwigheid en zo kan God geen Liefde zijn, omdat liefde tussen twee of meerdere personen bestaat.

Volgens sommigen is de Heilige Geest een onpersoonlijke kracht. Dit geldt alleen in het geval van de kwade drieëenheid, van dewelke 'thanatos' verderf zaait. Allen die mij haten hebben de dood lief! zo spreekt de waarachtige Wijsheid. De Heilige Geest kan volgens de Schriften 'bedroefd' worden. Dit slaat duidelijk op een handel en wandel die tegen Zijn Persoon is gericht.

"Hij die zichzelf verhoogd, zal verlaagd worden en hij die zichzelf verlaagd zal verhoogd worden." Satan heeft zichzelf het meest verhoogd, daarom zal hij ook het meest vernederd worden.

Het moge duidelijk zijn, echter, uit de bijbel dat er sprake is van orde in de goddelijke Persoonlijkheden Die samen de Éne Godheid vormen. De Zoon maakt bij verschillende gelegenheden duidelijk dat Hij de Vader volgt en zelfs dat Hij niets kan doen tenzij Hij het eerst de Vader heeft zien doen. Echter, de Vader geeft alle eer aan de Zoon en maakt Hem het middelpunt voor onze aandacht: 'Dit is mijn geliefde Zoon, in Wie ik mijn welbehagen heb gevonden; hoort Hem.' Zo zelfs als de Zoon des mensen. En de Heilige Geest kan inderdaad de derde Persoon genoemd worden, aangezien deze altijd de aandacht richt op de Vader en de Zoon. Door de Heilige Geest roepen wij het uit als geadopteerde zonen en dochteren: 'Abba Vader' (of zelfs 'Papa', wat de correcte vertaling van dit Aramese woord is ((zo dus niet de paus is onze papa, maar de Vader wil zelf onze Heilige Papa zijn)) ). Daarom, ook omdat het nergens in de bijbel geleerd wordt, is het ongepast en zelfs gevaarlijk om de Heilige Geest direct aan te spreken. Hij wil onze aandacht in aanbidding juist op de Vader en de Zoon richten, niet op Hemzelf. Gevallen engelen staan hier klaar om in de leemte te springen. U bent gewaarschuwd.

De vroege kerk, terwijl het slap, rijk en populair was geworden, werd veel te veel beïnvloed door voorchristelijke filosofen; die over de ÉÉN en de GOEDE debatteerden. De andere goddelijke Personen kwamen zogenaamd hiervandaan en zo werden ideeën vreemd aan de bijbel opgedrongen aan de Drieënigheid. Later zouden ze de gewoonte krijgen om volledig heidense dingen te kerstenen, zoals kerstmis (terwijl Christus helemaal niet is geboren toen) en de oude moeder godin, koningin van de hemel, wat ze toepasten op Maria, gezegend als haar naam ook overigens is volgens de bijbel. Het zou duidelijk moeten zijn dat de idee van de processie van de Godheid niet strookt met de duidelijke waarheid van de gelijkheid van de drie goddelijke Personen die de bijbel leert. Het zou net zo dwaas zijn om te redeneren dat breedte uit lengte voortkomt en hoogte uit breedte of uit beide! En zo is het ketterse Latijnse Westen en het verwarde Griekse Oosten voor de gek gehouden en hebben zij honderden jaren gekeven over iets waar beide kanten verkeerd in waren; al denkende dat de andere kant van de duivel was. Hoor je lachen? Hoeveel zielen zijn hierdoor verloren gegaan, in dit schisma en hoeveel geestelijke energie werd voor niets gespendeerd! (Tussen haakjes, het Griekse Oosten en het Latijnse Westen zijn de twee ijzeren benen van het Romeinse rijk voortdurende in de geschiedenis niet op een politieke manier maar op een religieuze manier. Dit religieuze emperium moet nog eindigen om later hersteld te worden ((meer hierover elders)) ).

Katholieke theologen beweren dat de Vader de Zoon genereert en de Zoon de Heilige Geest. Anderen redeneren dat de Vader en de Zoon de Heilige Geest genereren. Sommigen proberen dit laatste idee te verduidelijken door te zeggen dat God Liefde is en dat Liefde bestaat tussen de Vader en de Zoon en dat die Liefde de Heilige Geest is. Het moge duidelijk zijn dat er op zijn minst twee personen moeten zijn om liefde te laten bestaan. Zo ver, zo goed. Maar de Bijbel zegt dat God is Liefde en daarom kan de Heilige Geest niet (precies) die Liefde zijn. Want dan zou je moeten concluderen dat God is Liefde is de Heilige Geest. Echter de drie Personen in de godheid zijn onderscheiden. Misschien moeten we de conclusie trekken dat alle drie de Personen in de godheid goddelijke Liefde zijn, zowel individueel als collectief. Dat lijkt het veiligst.

Persoonlijk vraag ik me af in hoeverre filosofen als Plato en Aristoteles beïnvloed werden door vrome Joden die in die tijd al wijd en zijd verspreid waren door de antieke wereld. In ieder geval stuurde Socrates, hun zogenaamde leraar, hen in een richting van vruchteloze, rationalistische discussies. Interessant, soms ook nuttig--zo zeer dat Paulus stelt dat de Griek wijsheid zoekt--maar het kan je zeer wel van de Bijbel afhouden en daarom waarschuwt Paulus ook tegen het leeg bedrog van filosofie. Zogenaamde geleerden, met hun te grote bewondering voor de rede, onderscheiden en nuanceren graag tussen moraliteit en intelligentie. Maar de rede die niet opgetild wordt door ware zedigheid is niet rationaliteit maar rationalisticiteit. Intelligentie zonder wijsheid is een slimme hoer.

De psalmist schreef dat vreze voor de Here is het begin van kennis. En Salomo stelt dat vreze voor de Here is het begin van wijsheid. Niet Socrates, maar mensen als David and Salomo waren ware filosofen. Eeen grondige lezing van het boek Job, geeft je meer wijsheid dan al de wijsheid van Socrates. Aristotelis bevredigt het verstand tot op zekere hoogte, maar leert je niet om je naaste lief te hebben als jezelf. De apostel Paulus waarschuwt ons dat God de wijsheid van de wijzen te niet zal doen. Let wel dat hij het woord wijzen gebruikt. Zij zijn en waren echt wijs, maar in hun eigen wereld. Laten wij in de wereld van de Here Jezus leven.