Theologen ("Godskenners") hebben door de eeuwen heen
geprobeerd te bewijzen dat God bestaat. De bijbel probeert
dit niet, maar zegt gewoon dat Gods "eeuwige kracht en
goddelijkheid" (Zijn onzichtbare eigenschappen) begrepen
worden door de zichtbare dingen (van sterren tot subatomaire
deeltjes; Romeinen 1:20). Met andere woorden, we zouden God
van nature kunnen kennen zoals een prachtig paleis een
architect veronderstelt.
Volgens een geleerde als Stephen Hawking zal de mens Gods
verstand kennen, zodra hij de mathematische computercode van
de natuur heeft gekraakt. Net alsof God vereenzelvigd kan
worden met de materie in al zijn vormen! De bijbel beweert
juist dat God de maker is van het heelal. Het heelal is niet
goddelijk. Hierin zijn rationalistische fysici gelijk aan
oosterse mystici die beweren dat alles goddelijk is. Maar
zult u misschien zeggen: "Wat is de waarheid?" Er zijn immers
ook mensen die beweerd hebben dat er meerdere goden zijn,
zoals in het hindoeïsme. Dat er zoveel verschillende meningen
zijn, betekent echter niet dat er geen ene waarheid zou
bestaan.
naar inhoud
Laten wij de verschillende ideeën eens op een rijtje zetten.
1 God bestaat niet. Alles is materie. Atheïsme.
2 God bestaat niet. Er zijn vele goden. Polytheïsme.
3 Alles wat bestaat, stof en/of geest, is goddelijk.
Pantheïsme.
4 Het doet er niet toe of God bestaat of niet. Het gaat erom
dat je 'gewoon' een net burger bent die voor zijn
materiële bestaan kan opkomen. Materialisme.
5 God is de maker van alles (stof en/of geest), maar hij
heeft geen directe band met de schepping.
Deïsme.
6 God is het ultieme mysterie. Eenwording met hem d.m.v. bijv.
de hulp van engelen is het hoogste goed. Mysticisme.
7 God is de maker van ons, maar hij is slecht. De duivel wil
ons redden van zijn juk. God is eigenlijk de duivel die ons
pijnigt. Satanisme.
8 God is de maker van alles, stof, verstand, ziel, geest en
persoonlijkheid. Alles bestaat door zijn voortdurende
macht en Hij troont boven Zijn Schepping. Monotheïsme.
Al deze zienswijzen op God en het universum kunnen versnippert
worden in details, maar volgens mij vallen alle godsdiensten
hoofdzakelijk onder één van deze acht noemers. Wij wijzen in
het voorbijgaan erop dat de theologie van een mens ook zijn
levenswandel bepaalt. Zo zal een atheïst meestal een
zogenaamde hedonist of plezierzoeker zijn. Een polytheïst
zoekt het in de magie die hem kracht geeft over het
stoffelijke en hem één maakt met de goden. De pantheïst zoekt
het in het mystieke, in de meditatie dus. De deïst zoekt alle
problemen op te lossen d.m.v. zijn verstand. De satanist
probeert de duivel en de gevallen engelen naar zijn hand te
zetten. En de monotheïst probeert één te worden met zijn
Maker door vergeving, aanbidding en wetten.
Nu we alle religies (het atheïsme is niet echt een religie, maar kan een antireligie genoemd worden) teruggebracht hebben tot maar acht, zullen
we proberen te laten zien welke de waarheid is. Hierbij gaan
we uit van dit criterium (toetssteen of test): De waarheid
moet zin hebben. Christus zei: "De waarheid zal u vrijmaken"
(Johannes 8:32). Alle religies beloven u vrijheid. De
communisten beloofden vrijheid aan de slaven van de tsaar en
de mystici beloven u vrijheid d.m.v. yoga of wat dan ook. Maar
welke is de echte vrijheid?
Wat is de vrijheid van de atheïst? Carpe diem. Pluk de dag!
"Laten wij eten en drinken en vrolijk zijn, want morgen
sterven wij (1 Kor:15:32). De atheïst moet hier en nu zijn
geluk (lees: bevrediging) vinden. Want volgens hem houdt alles
op bij de dood. De dood is de grote vijand. Als je iemand echt
haat, wens je hem dood. De dood is alleen je vriend als het
leven totaal hopeloos is en dus geen zin heeft. Dan bevrijdt
de dood je van het leven dat zinloos is. Iedere atheïst
probeert de zin van het leven nu te realiseren. Voor de één is
dat muziek, voor de ander geld. Voor de meesten een combinatie
van alles wat er te koop is. Genoeg eten en drinken,
gezondheid en uiteindelijk zelfverwezenlijking.
naar inhoud
Kan deze visie echter wel stand houden? Als boven alles de
dood geschreven staat, wat heeft het dan uiteindelijk allemaal
voor nut? Bedriegen atheïsten zichzelf niet? Vanwaar trouwens
de ziekelijke obsessie voor dood en geweld in films en boeken?
Als de dood het einde van alles is, waarom zou ik dan nog mijn
best doen? Weg met die gedachte! Zeiden de mensen vroeger:
"Memento mori;" gedenk te sterven, nu zeggen wij: "Leef!" Wees
gelukkig met je partner. En als je pech hebt, probeer dan te
redden wat er te redden valt. Echter wie bepaalt hoe ik moet
leven? Dat bepaal je zelf toch! Goed, zegt de pedofiel, ik hou
van kindjes. Goed, zegt de verkrachter, ik hou van
geweld. Goed, zegt de gangster, ik hou van veel geld. Nee,
zegt de atheïstische maatschappij, laten we in ieder geval
netjes blijven. Maar wat is netjes? Dat bepaal ik toch! Als ik
mijn partner een hondeketting aan wil doen, omdat dat mij een
kick geeft, dan is dat goed. Het gaat tenslotte om die kick.
Als ik niet kan kicken dan kick ik jou naar de maan.
Nietzsche, Freud en Marx hebben God weggeredeneerd. We zijn
onszelf allemaal tot een god geworden. Als een psychiater zegt
dat u, als hardwerkende moordenaar, ziek bent, waar baseert
hij dat dan op? Het is toch uw volste recht als atheïstische,
zelfbepalende mens om erop te kicken anderen om zeep te
helpen? De moord van de atheïst op God eindigt in de moord op
de mens. Mao, Stalin en Hitler, ieder op zijn eigen manier,
kozen voor moord om het atheïstische of fascistische paradijs
te scheppen. Men moet moorden om te kunnen leven.
Gelukkig zal u dat te ver gaan. Maar waarom heeft de
twintigste eeuw van de zogenaamde moderne mens dan zoveel
doden gezien? Waarom zal bijna iedere politieagent u zeggen
dat de misdaad toeneemt? Is het niet tijd dat de atheïsten
zich op z'n minst achter hun oren krabben?
Laten wij nu eens naar de volken met het veelgodendom kijken.
De Grieken en Romeinen van weleer en de Hindoes van nu hadden
en hebben een geheel pantheon van redders en beschermers tot
hun beschikking. Het menselijk leven wordt uiteindelijk
geregeerd door de goden. Als je de goden vredig stemt, heeft
je leven zin. Zij zullen je helpen nu te leven. En na de dood
word je óf beloond óf je wordt zelfs één met de goden. Er is
dus leven na de dood. Ik hoop dat dat voor u een verademing
is. De Grieken hadden geen auto of KTV, maar ze zagen of
geloofden in ieder geval dat het sterfelijke leven niet alles
is. Persoonlijk zou ik liever een Griek zijn geweest dan een
Romein en zeker liever dan een Hindoe. De Atheners waren
denkers. De Romeinen echter waren heersers met een ijzeren
wil. Maar de Hindoes laten de ratten, de heilige koeien en
soms zelfs insecten in leven omdat ze hun gestorven voorouders
willen laten leven. Dat is nog eens respect voor het leven! De
ratten je oogst laten opvreten om zo je lieve vader en moeder
te laten leven. Waarom beseffen deze mensen niet dat hier
gestorven wordt in naam van het hiernamaals?
De Grieken en Romeinen hadden echter ook goden en godinnen
voor alles wat los en vast zat. Dan was er nog de voorzitter:
Zeus of Jupiter. In India is dat Brahma. Doden veroorzaakt
slecht karma en is de oorzaak dat men nog lang moet lijden in
het sterfelijke lichaam. "Soma sèma" (het lichaam is een
graf), zeiden de Grieken. De dood is bevrijding. Er was eens
een Grieks denker die zo goed kon preken, dat heel veel van
zijn toehoorders zelfmoord pleegden. Euthanasie in het geval
van kiespijn?
Maar nu alle gekheid op een stokje. De atheïst zoekt zijn
bevrediging nu, de polytheïst uiteindelijk in het hiernamaals.
Ik hoop dat u het gevoel heeft dat er in beide gevallen iets
mis is, grondig mis. Is er een gulden middenweg?
naar inhoud
Ja, zegt de pantheïst of holist, alles is goddelijk. Ja, zegt
de rationalistische theoloog. God is de schepper, maar hij
lijdt met ons mee. Hij kan er niets aan doen dat wij lijden.
Hij heeft zijn best gedaan, nu moeten wij samen op weg naar
Zijn verlossing voor ons. Ja, zegt de materialist, de gulden
middenweg is dat wij 'gewoon' ons best moeten doen en ieder
het zijne moeten geven. Wat God en het hiernamaals betreft,
dat zien we later wel. Ja, zegt de mysticus, de gulden
middenweg is dat we voor het 'heilige' en het 'ideale' kiezen
boven alles. Tijdelijke zaken en pijnen moeten we 'gewoon'
overwinnen.
Laten wij met de pantheïst beginnen. Wat is zijn uiteindelijke
bevrijding? Het Nirwana. Wat is dat? De unio mystica, de
éénwording met de onpersoonlijke godheid. Het overgaan van het
eindige, beperkte en lijdende ik in het oneindige, grenzeloze
en bevrijdende al. Zoals een dauwdruppel oplost in een meer,
zo zal ik opgenomen worden in de godheid. Maar dan vraag ik:
als ik wegsmelt als sneeuw voor de zon, wat blijft er dan van
mij over? Dat doet er natuurlijk niet toe. Alles is
onpersoonlijk. Als je jezelf wilt voelen ben je verkeerd
bezig. Je moet door meditatie jezelf juist leeg maken. Alles
wat in jezelf zit is overbodige ballast. De dood is serieus,
maar toch maar maya, een schijnvertoning. Maak jezelf leeg en
dan zal de waarheid vanzelf naar binnen komen. Ik weet dat er
veel rommel te koop is in mijn hart, maar om mijzelf helemaal
leeg te pompen door yoga of wat dan ook, gaat mij toch te ver.
Vooral als het einde een persoonloze algeest is. Zo'n god moet
ik niet. Waar is de ware God?
Over de materialisten wil ik kort zijn. Die zijn over het
algemeen agnostisch. 'God kan je niet bewijzen. Misschien
bestaat hij, misschien niet.' Wat de materialisten bindt is
de welvaartsfilosofie van het materialisme. (Dit is m.i. ook
de zwakheid van het zgn. kapitalisme. Materialistisch
winstbejag als filosofie is op zich koud en meedogenloos).
Maar een oneindige stroom van goederen en diensten is een
droom. Meer en meer en nog eens meer! En zo belanden wij in
een tredmolen van werken niet om te LEVEN, maar voor de heb .
. . Dit is ook een doodlopende weg en eigenlijk alleen voor
de rijken.
Is God dan bij de deïsten te vinden? Voltaire zei: "Als God
niet bestaat, moeten wij hem maken!" Hij vond dat omdat het
heelal naar een grandioze architect wijst. Er zijn nogal veel
verschillende deïsten, net als atheïsten, polytheïsten en
pantheïsten. De echte deïst ontkoppelt God van zijn schepping.
God zette het klokwerk in beweging. Hij laat het nu aflopen.
Wij zullen bestaan totdat het heelal weer in elkaar klapt. Dan
komt er misschien weer een Big Bang. Een God die jojo speelt?
De Stoïcijnen zeiden al dat alles eindigt in een grote brand
en dan weer precies zo opnieuw begint....
Ik wijs u nu op de overeenkomsten. De atheïst gelooft in de
liefde, de polytheïst in Amor. De atheïst houdt rekening met
sociale hoeren, de polytheïst met de tempeldienaressen van
Venus. De atheïst houdt rekening met natuurkrachten, de
polytheïst met de goden. Beiden willen deze beheersen en naar
hun hand zetten. Zo gelooft de materialist in de materie en de
pantheïst in de ziel of de geest. De materialist en de atheïst
willen nu er het beste van maken, met of zonder God. De
polytheïst en pantheïst voorspellen uiteindelijke bevrijding
in het hiernamaals. In het materialisme en het atheïsme heerst
het idiosyncratisch veelgodendom van de mens. We moeten
elkaar zoveel mogelijk respecteren. Ieder zijn kick gunnen. In
het polytheïsme heerst het veelgodendom van de demonen (1 Kor.
10:20).
naar inhoud
Dit brengt mij bij de zevende groep, de satanisten. Bestaan
die echt? Waarom niet! Als er Christenen zijn die God
aanbidden, waarom dan niet mensen die de duivel huldigen?
Aleister Crowley zei dat de duivel leven, licht en liefde is.
En dat de enige wet die geldt, is: Doe waar je zin in hebt.
Hij heeft indirect meer mensen beïnvloed, dan waar Jan met de
pet van weet. Hoe kan een mens in God geloven en niet in de
duivel? Atheïstische theologen wauwelen dat God de
personificatie van het goede in ons is, en de duivel de
personificatie van het kwade. De satanist lacht hierom. Hij
gelooft in beide als personen. De Christen gelooft ook in
beide als personen. Immers als God maar een idee is, dan is de
dood de uiteindelijke uitkomst van het universum. En als God
absoluut goed is, heilig dus, waar komt dan het kwade vandaan?
"Hij is een leugenaar en de vader van de leugenaar", zei Christus
van de duivel (Joh. 8:44). Wat maakte de duivel zich wijs
(Jes. 14, Ezech. 28)? Dat hij als God kon zijn. Dit maakte hij
Eva ook wijs (Gen. 3). Waarom is de satanist satanist? Uit
godmoordende jaloezie. Satan wil God niet erkennen, maar moet
het. De satanist volgt de duivel in deze opstand. Waar de
atheïst God wegrationaliseert, daar rebelleert de satanist. De
atheïstische existentialist Albert Camus concludeerde dat het
leven zinloos is, een straf opgelegd door de goden of
natuurkrachten. Hier breekt de satanist door en geeft de Maker
van het heelal de schuld, openlijk.
Wat zegt de Christen in dit alles? God is goed, maar wij
verkozen het kwade, daarom verloren wij het paradijs (de hof
van Eden). Als God niet goed is en ook almachtig dan is er
geen hoop, dan rest ons uiteindelijk de zinloosheid. Als God
schizofreen is, dan is Hij erger dan de duivel, en wacht ons
een eeuwige marteling, ons ieder. Wat heeft de satanist ons
dan meer te bieden dan een eeuwige onrechtvaardige hel onder
een grillige God die oneindig machtiger is dan de duivel? Maar
de bijbel zegt: "Zal de Rechter der ganse aarde geen recht
doen!"
En passant vermelden we nog het zogenaamde Zoroastrianisme,
volgens welk geloof goed en kwaad bestaan vanaf alle
eeuwigheid. Uiteindelijk zal het licht het winnen van de
duisternis. Maar dan zijn God en de duivel broers, misschien
zal Kaïn Abel dan wel vellen.
We willen in dit boekje kort zijn. Daarom generaliseren we. De atheïst zoekt de zin van het leven in
plezier of op z'n hoogst in één of andere zelfbevrediging.
Maar hij wordt geconfronteerd met de dood die alles van zijn
zin berooft. De polytheïst eert de goden, maakt zich één met
hen. De atheïst is zichzelf een god, autonoom in alles, de
polytheïst is onderworpen aan alle goden. De eerste
overbenadrukt het nu, zodat alles in het zinloze eindigt. De
tweede overbenadrukt het hiernamaals zodat het leven nu min of
meer als zinloos ervaren wordt. Het enige wat je eruit kan
slepen is voer voor het hiernamaals. Om het tijdelijke leven
te verzachten biedt magie een uitkomst. Magie is kennis van de
goden die je optilt boven je eigen limiet. De atheïst gebruikt
de techniek om zijn pijn te verzachten. De machten van de
natuur zijn er om ons te dienen. Men kan ze overwinnen,
tijdelijk.
naar inhoud
De pantheïst overbenadrukt ook het hiernamaals. Eigenlijk is
de god van de deïsten net zo onpersoonlijk als de god van de
mystici. De denkers willen God een handje helpen, en zoeken de
volmaakte politiek, economie of psychologie. Maar de mens
verdwijnt ook hier als hij zelf zijn eigen paradijs wil
scheppen in het hier en nu. Het menselijk verstand van de
rationalisten is alles behalve zaligmakend. De mysticus zoekt
zichzelf te ledigen, de denker wil zichzelf vullen. Noch de
ratio noch de mystiek kan ons redden.
Uiteindelijk zal ieder menselijk systeem ten onder gaan. Hoe
komt dat toch? Omdat de mens gewoonweg God niet als de
Soevereine, Algoede, Alwetende, Almachtige en
Alomtegenwoordige wil erkennen. De mensen zijn als kinderen
die zonder hun vader en moeder willen leven. God, onze
Schepper, die ons meer liefheeft dan de beste moeder haar
kind, wordt onbewust als zeer bedreigend ervaren in plaats van
beschermend. Wij kunnen het zelf wel.
Maar zult u nu zeggen, "U heeft alles over de tong laten gaan,
maar wat heeft jouw God nu te bieden?" Alles! Als de hele
mensheid al hun ruzie nu zou staken, en aan God om genade zou
smeken, dan zou God ons genadig zijn als in de tijd van Ninevé
(zie het boek Jona in het Oude Testament)! Waarom is het
leven zo hard? Omdat wij het zonder God proberen. Zelfs de
meeste zogenaamde monotheïsten zijn even gek als de atheïsten.
De atheïst zegt en doet, de monotheïst zegt God, maar doet
waar hij op kickt.
Moeten wij dan allemaal op hetzelfde stramien leven alsof wij
robots zijn? Nee, net zoals God persoonlijk is, een
'individu,' de allerhoogste 'individu,' zo zijn mensen en
engelen ook individuen. Zolang de mens, individueel en
collectief, God niet als zijn Maker erkent, kan God ons niet
erkennen. God is geen boeman, maar Hij is ook geen
Sinterklaas. En zo zullen we de zin van het leven missen.
Zolang wij God de schuld geven van de W.O.II, van ons
ongelukkig kindje, van onze wat dan ook voor pijn, zullen wij
als schapen zonder herder aan de wolven van lijden,
zinloosheid en dood blootgesteld zijn. Wat de atheïst, de
polytheïst, de pantheïst, de materialist en de deïst min of
meer bedekt en enigszins in het verborgen doen, doet de
satanist openlijk en met zijn gehele hart en tot de uiterste
consequentie. Weg met God, ik ben mijn eigen god. De satanist
is zich bewust waar de schoen wringt. Wij willen God gewoon
niet de plaats toekennen die Hij verdient als onze Maker. "I
am like a motherless child, a long way from home..."
U vindt dit misschien maar een povere benadering. Waar is het
grote bewijs dat God bestaat? Niemand kan God zien en leven!
Jesaja zag God en kon alleen maar leven omdat hij toegaf
verloren te zijn in zichzelf. Nu haalt u misschien uw
schouders op? Maar als God in zijn hoogste goddelijkheid te
bewijzen was, zou Hij van ons niveau zijn. Er zijn indicaties
die verwijzen naar Zijn eeuwige kracht en goddelijkheid (dat
is Zijn unieke karakter als Maker van het heelal). Alleen een
dwaas zegt dat alles vanzelf is ontstaan uit het niets of uit
een gaswolk. Maar waar kwam die dan vandaan? "De dwaas zegt in
zijn hart: 'Er is geen God,'" zei de Psalmist.
Ik doe geen beroep op uw verstand alleen of uw gevoel. Ik
probeer tot uw hart te spreken. Ik onderneem u te laten zien
dat alle godsdiensten zinloos zijn. Waarom? Omdat het maaksel
zijn Maker of in de kou laat staan, of Hem openlijk tart.
Beide in daden en in woorden omhelzen wij de zinloosheid. Maar
wij bevechten die weer door te vluchten in bevrediging hier en
nu of door middel van een of andere nutteloze visie op de
eeuwigheid.
naar inhoud
I am a sinner
Turning my back.
I am no winner
Living I lack.
I am a loser
Seeking my gain.
I am a soother
Missing the train.
Where is the action
What is this life
Where is attraction
What is my wife.
Where is the motion
What is the rhyme
Where is commotion
What is just mine.
Is there a difference
Is there a sense
What is true reverence
What is no nonsense.
naar inhoud
Dit boekje is in de eerste plaats voor mensen geschreven die
beseffen dat we God nodig hebben. (Hoewel ik hoop en bid dat
'a lone sinner' luisteren zal). Sinds de mens God de rug
heeft toegekeerd in de Hof van Eden is er een vacuüm. God
heeft dit vacuüm niet gecreëerd om ons te laten zoeken naar
Hem, zoals sommige vromen beweren. Deze leegte is een logisch
gevolg van onze godloze houding.
Ik heb er helemaal geen behoefte aan om in dit boekje met
verstandelijke bewijzen te komen dat God de aarde geschapen
heeft en dat dus de evolutieleer verzonnen moet zijn. De
missing links duiden er inderdaad op dat de mens niet langzaam
ontwikkeld is, maar dat er altijd al de verschillende
basistypen van leven zijn geweest, met de genetische
mogelijkheid van variatie binnen de soorten. Dit is polyfylie
tegenover monofylie, of micro-evolutie tegenover
macro-evolutie, voor de kenners. Ik heb ook geen lust om de
bewijsredenaties van Thomas van Aquino te berde te brengen. Ik
probeer u erop te wijzen dat alle grote stromingen binnen de
religies zinloos, of op z'n minst inconsequent zijn.
Uiteindelijk is religie niets anders dan je eigen god
ontwerpen. Wat dat betreft had Feuerbach gelijk: iedereen
schept zijn eigen god(en).
Betekent dat dan dat wij alle godsdienst maar overboord moeten
gooien? Nee, natuurlijk niet. Want dan maken wij onszelf tot
goden, met alle narigheid van dien. Is dit te heavy voor u?
Heeft u geen zin om daarover na te denken? Bedenk goed dat,
als u alle godsdienst verwerpt, u uzelf tot uw eigen god
maakt. U bent dan verantwoordelijk voor uw eigen leefregels en
voor die van uw kinderen en uiteindelijk voor de hele global
village aarde. Ik overdrijf niet. Als u helemaal autonoom bent
dan is er geen absoluut referentiekader waarin de mens, u ook,
kan leven. Dostojevski besefte dit goed. Ook de
existentialisten beseften dit, maar als niet-christenen. En
hun kinderen kiezen nu voor de waanzin. We rommelen gewoon wat
aan, spijkeren het milieu bij waar nodig en zien wel waar het
schip strandt. Het menselijk leven is een schip op zee met
duizend, nee een miljoen stuurlieden die allemaal denken te
weten wat ze aan het doen zijn. Vindt u het gek dat het een
puinhoop is? Dat we nog kunnen bestaan is te danken aan Gods
algemene genade. Ziet u, God moet wel bestaan, omdat de mensen
zonder God als schapen zonder herder zijn. Wie anders dan God
kan over ons regeren? Wie anders dan onze Maker kan ons zeggen
wie, wat, hoe en waarom?
Ik besef zeer wel dat wij zogenaamde Christenen er ook een
puinhoop van gemaakt hebben. Iedere Christen is zo'n beetje
zijn eigen theoloog. Toch is er een verschil van dag en nacht
tussen echte Christenen en niet-christenen. De Christen weet
zich in de hand van Christus. De niet-christen is overgeleverd
aan bijgeloof of aan scepticisme, beide zijn funest.
Als u een denker bent, vindt u mijn bewijs voor God natuurlijk
erg goedkoop. U zou mij kunnen verwijten dat ik zomaar in het
goddelijke spring. Misschien bent u een natuurkundige, die op
zijn eigen ogen heeft leren vertrouwen. U weet van atomen en
quarks en u heeft uzelf ooit de vraag gesteld waar God zich
dan wel zou kunnen ophouden tussen al die ontelbare sterren.
Wel, ik durf te beweren dat het Christelijke geloof een
redelijke of 'logische' godsdienst is (Rom.12:1). Het is niet
een sprong in het duister à la Kierkegaard, alsof de Bijbel
irrationeel is. Het geloof is niet onzinnig, maar het gaat
verder dan ons beperkte verstand. "Zoals de hemel boven de
aarde is verheven, zijn Mijn wegen boven uw wegen", zegt God.
Toch buigt God zich en zet een ladder tussen de hemel en de
aarde.
naar inhoud
Ik heb er al op gewezen dat er geen mathematische bewijzen van
Gods karakter zijn. Als we God konden bewijzen door middel van
wiskunde of het laboratorium, dan zou Zijn Persoon niet
verschillen van een mens, of zelfs van een plant of steen.
Maar er zijn aanwijzingen dat Hij bestaat. Als u koppig blijft
geloven dat de aarde is ontstaan door de Big Bang, dan draai
ik juist de tafels om en verwijt u irrationeel te zijn. Waar
kwamen de materie, energie, condities en alles wat nodig was
vandaan, om een ingewikkeld mens als u te doen ontwikkelen?
Genetici beweren dat intelligentie gedeeltelijk of
voornamelijk biologisch bepaald is; waar is dan de biologische
bepaling in de Big Bang? Waar komt al die supernauwkeurige
orde vandaan? Is dat allemaal door stom toeval ontstaan? Ja?
Dan bent u irrationeel, niet ik.
Ik betwijfel het dat de mens ooit een sluitende bewijsvoering
zal vinden die begint bij de wiskunde of het laboratorium, en
eindigt bij het goddelijke. God en de schepping zijn niet in
één formule te passen. Daarom blijft het inderdaad een sprong
om te geloven; net als een kind in de armen van zijn
natuurlijke vader springt, om uit een brandend huis gered te
worden. Maar het is een nog veel gekkere sprong om God te
ontkennen. Want dan springt u in de hopeloze, zinloze en
godloze wereld van uw eigen verantwoordelijkheid; in de
vlammen. Ik herhaal: als het goddelijke niet bestaat, dan zijn
wij in feite allemaal goden. In dat geval kunt u een
massamoordenaar opsluiten uit zelfverdediging, maar u heeft
geen recht om hem te veroordelen. Hij is immers zijn eigen
god, met zijn eigen gevoelens, hoe ontastbaar die ook mogen
lijken. Maar als u met mij in God wilt geloven, kunt u zich
beroepen op de regel: "Gij zult niet doden".
Kant en andere filosofen hebben geprobeerd een ethiek of
gedragscode op te zetten. Maar waar zij eigenlijk allemaal op
stuitten was het doortrekken of extrapoleren van het
menselijke naar het goddelijke. Vanuit de mens zelf
geredeneerd kan men niet besluiten tot een universele
wetgeving. Immers, welke mens neme men tot voorbeeld voor de
anderen? Daarom is elke filosofie geschoeid op de filosoof die
haar voorstelt. Er is eigenlijk maar één mens die in
aanmerking komt voor zo'n poging en dat is Jezus. Als men Hem
tot voorbeeld neemt, dan kan men het ondernemen om
gedragsregels te bepalen. Niet Mohammed, niet Buddha, niet
Confucius zijn hiervoor geschikt. Men kan Christus van geen
enkele zwakheid, laat staan zonde, betichten.
Het geloof is dus inderdaad een soort sprong, vanuit uw eigen
individuele, beperkte persoon, naar de Ander, naar God die uw
Alles in alles wil zijn.